اثر تیمارهای غرقابی دائم و دوره ای بر رشد، صفات ریختی و فیزیولوژی نهالهای گلدانی یکساله بلندمازو در منطقه جلگه ای نور

به منظور بررسی رشد، مورفولوژی و تغییرات فیزیولوژیک نهال¬های یکساله و گلدانی بلندمازو، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار و سه تیمار با مجموع 48 اصله نهال در رژیم غرقابی دائم، غرقابی دوره¬ای (دو هفته در میان به مدت 120 روز) و تیمار شاهد به مدت 120 روز در دانشکده منابع طبیعی نور انجام شد. نتایج آزمون حداقل تفاوت معنی دار (lsd) نشان داد که تنها غرقابی دائم باعث کاهش 19% در میزان زنده¬مانی نهال¬ها نسبت به شاهد شده است در حالی که زنده¬مانی نهال¬ها در شرایط غرقابی دوره¬ای نسبت به شاهد بدون تغییر مانده است که دلیل آن را می¬توان به تولید ریشه-های نابجا و زهکشی خاک نسبت داد که باعث افزایش تبادلات گازی محیط اطراف ریشه می¬شود. همچنین غرقابی باعث بوجود آمدن کاهش معنی دار در میانگین مشخصه¬های رویشی، بیوماس اندام¬ها و فعالیت¬های فیزیولوژیک نظیر فتوسنتز، هدایت روزنه¬ای، تعرق و پتانسیل آبی نهال¬ها گردید. این کاهش جز در طول ریشه¬دوانی و نسبت طول ریشه به ساقه، غرقابی دوره¬ای بیشتر از غرقابی دائمی بوده است. البته رویش قطری در شرایط غرقابی تناوبی به مراتب بیشتر از غرقابی دائم بود ولی نسبت به شاهد اندکی افزایش داشت که می¬توان علت آن را می¬توان به توسعه ابعاد سلول¬های آوندهای چوبی نسبت داد. به¬طور کلی براساس یافته¬های این تحقیق می¬توان اظهار داشت که نهال¬های بلندمازو تحمل نسبتا خوبی به شرایط غرقابی (به ویژه غرقابی دوره ای) نشان دادند. پیشنهاد می¬شود در عرصه های جنگلی تخریب یافته که در معرض شرایط غرقابی قرار دارند و یا مناطقی که زادآوری طبیعی این گونه در اثر شرایط غرقابی محدود می¬شود، چنین پژوهشهایی با نهال¬های بیشتر و در مراحل رویشی مختلف و دوره طولانی¬تر با این گونه و نیز گونه¬هایی با سرشت اکولوژیک مشابه انجام شود